İnsanların bana zerre yarar sağlamayacakları konusunda kendimi ikna ettim sonunda. Buna inanıyordum ancak iç sesim hâlâ bir yerlerde insanlık vardır diye düşünüyordu. Hayatımda bulunan birkaç kişi hariç gerisine ihtiyacım yok. Güvenmeyi çok denedim ancak her seferinde farklı şeyler oldu. Şimdi bakıyorum acaba sorun bende olabilir mi diye ancak durup dururken ortalığı karıştıracak bir insan olduğumu da düşünmüyorum. Sizce?
Ne istediğimi, nasıl bir birey olmak istediğimi biliyorum aslında ama bir türlü kesin sonuca erişemiyorum. Ne istediğim çok açık, belki klişe olacak ancak ideal bir hayat istiyorum. Arabam olsun ama lüks olmasına gerek yok. Evim olsun 2+1 olsun yeterli, duşuna çok dikkat ederim bu konuyu es geçemem. Eğerki bir haftalığına duygusal biri olacak olursam ki muhtemelen o süreçte hayatımın kadının bulup evlenmişimdir.. Evlatlarıma kaliteli ve geleceği garanti bir hayat sunmak isterim. Zira kendileri de çabalayacaklardır. Onun harici net hiçbir şey yok.En çok buna sinirleniyorum. Gri istemiyorum, ya siyah olacak ya beyaz, ya yin olacak ya yang. Dolar gibi kıvırmayacak- önceden dansöz derdik-
Hayata tek başıma tutunacak kadar sağlam mıyım bilmiyorum, hâlâ yaşıyorum. Değil mi? İşaret açık. Benzerliklerimizi bilmem ama bir farkımız var.-benzerliğimizinde olduğunu sanmıyorum ama kalbin kırılması- Bunu idrak ettim. Seçimler hayatın her yerinde olmuş ve olacaktır. Seçimi ben yaparsam bu benim hayatım olur. Doğru anlatabildim mi? Ben hayatımdaki seçimleri başkalarına bırakmıyor ve benim hayatımı yönlendirmelerine müsaade etmiyorum. Benim demek istediğim şey şu; bana hayatın sunduğu seçenekler arasında benim istediğim bir şık yok. Sürekli bir seçimin içine çekiliyorum, sonra önüme garip garip şeyler geliveriyor. Mesela; hiç bir insan yoktur ki doğacağı yeri, annesini, babasını, kardeşlerini, fiziksel özelliklerini, adını, soy ismini, doğacağı tarihi, dünya ile ilk kez iletişim kurmasına yarayacak olan dilini, hatta dünyaya gelmeyi, (gönderilmeyi) kendisi seçmiş olsun. (din seçme konusuna girmiyorum çok uzun...) Düşünsenize! Belki de japon hanedanlığının yüzlerce yıldır sahip olamadığı erkek çocuk ben olacaktım, kıçımda bez varken "sembolik de olsa" tahta geçecektim. Hiç birinizi tanımazdım!! Belkide insanlar yaratılmadan önce bir yerlerde zar attılar da hayata gözlerini açtıklarında, kimisi açlıktan ölmek üzere olan bir çocuk, kimisi de karun kadar zengin bir adamın çocuğu olarak buldular kendilerini.. Aslında zar atma hakkı bile verilmedi..
SONUÇ OLARAK EVET AGRESYONUM GİT GİDE İLERLİYOR. Şu an ilerledi mesela. Acıktım ve uykum var. Var olun dostlar..
Durup dururken kimse ortalığı karıştırmak istemez herkesin mutlaka bir sebebi vardır önemli olan bu mantıklı sebeplere rağmen değişememektir hele de bu değişim olumsuz anlamdaysa hayatın bizi istemediğimiz noktalara çekmesine izin vermeyelim o zaman istemediğimiz bir kişi oluruz bu konu da mücadele etmek lazım edecek çok sebebimiz var iken bizi değiştiren sebepleri düşünmeyelim mesela hâlâ inandığımız güvendiğimiz insanların olması çünkü böyle insanlar hâlâ var bir kalbimizin olması mesela taştan da olsa:) en azından bir damla da gözyaşı döküyoruz üzülüyoruz mesela bunları kötü değil de iyi düşünmek lazım o yüzden Sakin batsın dediğimiz bu dünya ya rağmen inatla SAKİN ve UMUTLA ve İNANÇLA...
YanıtlaSilDünyayı değiştiremeyeceğimi fark ettim, bende dünyamı değiştirdim. :)
Silbelkide herkesin kendine ait bir dünyası olmasıydı asıl mesele. şöyle düşün diyelim ki benim çok büyük sorunlarım var yada senin ya da onun kendi oluşturduğumuz bu dünyada nasıl farkedilir ki bunlar agresif çıkışlarımızla mı? birilerinin sana yarar sağlamayacağına kendini ikna etmiş olabilirsin ama bu konuda hâlâ umudu olan insanlar da var kendi dünyanda bu insanları göremezsin bilemezsin insan bilmediklerinden de sorumludur ama bu konuda hassas biri olduğum için üslubum sert olmuş olabilir kusura bakma :)
YanıtlaSilAkademik bilgiler haricinde kimden ne elde edebilirsin? Duygusal yaklaşmaya çalışıyorum biraz olsun zorluyorum kendimi (bizi robotlardan ayıran en önemli özelliği budur.) Zira tek elde edebileceğiniz şeyler insalardan yediğiniz kazıklar veya guvensizlikler sonucu elde ettiğiniz dersler ve tecrübeler olacaktır. Bir gün bir bakmışsınız o hatalar toplanıp tecrübe olmuş size. Sonrasında sizde benim gibi düşüneceksiniz :)
SilBen de yaşadım ve şöyle düşünüyorum iyiler ile kötülerin savaştığı bir dünyadayız. İnsan kötü olmaya iyiyi,güzeli hissetmemekle başlar hâlâ ara sıra da olsa bir damla gözyaşı akıtabiliyorsak hâlâ iyi var hâlâ iyi insanlar var demektir bu hissi kaybetmemek adına savaşmaya değer böyle düşünmek lazım :)
YanıtlaSil